Her insanın hayatı; acı çektiği, zorlandığı kimi zaman tıkandığı, "dayanamıyorum" dediği bir sürü anlarla doludur. Hatta bir noktada bu anlar kişiyi köşeye öyle bir sıkıştırır ki beden, duygular, düşünceler bu halden payını alır. Dolayısıyla iyileşmek, tekrar 'istediğimiz hale' dönmek biraz zaman alabilir. Burada sormak istediğim şey; zorlandığımız anlarda "o' halinize ne kadar tahammül edebiliyorsunuz? İstediğiniz hale geri dönmek icin acele ediyor musunuz? Mesela emeklemeyi yeni öğrenen bir bebeğin hemen yürümesini bekleyebilir misiniz? Tıpkı bu örnekte olduğu gibi ne hızda gerçekleşmesini bekliyorsunuz bir şeylerin,
bakmakta yarar var. Ayrıca farkındalığınızı test etmek icin çevrenize şöyle bir bakın.
Başka insanların zorlandığı anlara, o noktada uzun süre kalmalarına ne kadar tahammülünüz var? iyileşmenize zaman tanımıyorsanız ve yaralı kalma hakkınızı gözden kaçırıyorsanız farkında olmadan başkalarına da bu hak vermiyor olabilirsiniz. Bu noktada, içinde olduğunuz
duruma daha yakından bakıp, orada ne kadar yetecekse o kadar kalıp, ihtiyacım ne olabilir diye düşünmekte yarar var. Çıkarıp ayakkabıları oturun şöyle bir yere ve yola devam etme vakti gelene kadar şu şarkı eşlik etsin size; " Bırak düşeyim, olduğum kişi cesaret bekliyor. İstediğim, dönüşeceğim kişi beni yakalayacak".